Intel و AMD هنوز هم انتخاب های اصلی شما در هنگام خرید یک کامپیوتر شخصی یا لپ تاپ هستند. ما در این متن چگونگی رقابت چندین ساله این دو شرکت بزرگ و چگونگی ناکامی آنها در پیش بینی بازار گوشی های هوشمند و تبلت ها و اقدامات آنها در این زمینه را بررسی خواهیم کرد.

کلیک – دوره اخیر برای سازندگان CPU بسیار جذاب است. دورانی که عمر چند ساعته باتری های لپ تاپ کارآمد محسوب می شد و همچنین زمانی که تنها کامپیوترهای مردم کامپیوترهای دسکتاپ پر سر و صدا و داغ بود گذشته است. در حال حاضر، کامپیوترهای دسکتاپ از پیش اسمبل شده در حال پیوستن به تاریخ هستند: در سال ۲۰۱۳ بازار فروش دسکتاپ ها در جهان با کاهش ۹٫۸ درصدی رو به رو شد. در بازارهای نوظهور این قضیه حتی بدتر بود: کاهش ۱۱٫۳ درصدی در فروش، به طوری که کاربران به دنبال خرید دستگاه های کوچک تر، ارزان تر و کم مصرف تر هستند.

در سال ۲۰۱۴ شاهد افزایش فروش اندکی بودیم، زیرا مشاغل و شرکت ها به دلیل پایان پشتیبانی از ویندوز XP کامپیوترهای دسکتاپ خود را تعویض کردند، اما در سال ۲۰۱۵ بار دیگر فروش ها کاهش یافت. طبق گفته تحلیل گران، به طور کلی این کاهش چندان زیاد نبود به این دلیل که تبلت های ویندوزی و هیبرید های — لپ تاپ/ تبلت های ۲ در ۱ — بیشتری فروخته شد.
در کل، این موضوع برای بازیگران اصلی صنعت سیلیکون یک تحول بوده است. کمتر از یک دهه قبل، اینتل و AMD بر جهان صنعت کامپیوتر حکومت می کردند. لوگوی صوتی متمایز اینتل همزمان با فروش لپ تاپ ها به صدا در می آمد و آینده AMD به واسطه خرید شرکت گرافیکی قدرتمند ATI در سال ۲۰۰۶ بسیار درخشان به نظر می رسید. اگرچه این غول های تراشه کاملاً هماهنگ با زمان حرکت نکرده اند. چشم انداز فناوری به سرعت در حال تغییر است و حرکت کند آشکار دو شرکت اینتل و AMD در تغییر تمرکز و توجه خود به سمت پردازشگرهای موبایلی به تولیدکنندگان دیگر این تراشه ها – به طور ویژه ARM و همچنین VIA و Qualcomm — اجازه داده تا بر این بازار وسیع تسلط پیدا کنند.

Intel در مقابل AMD : چرا این موضوع اهمیت دارد
اگر شما بخواهید یک لپ تاپ یا کامپیوتر شخصی قدیمی بخرید، پردازنده های AMD و اینتل تنها انتخاب های شما هستند، اما نباید این تصور اشتباه در شما بوجود بیاید که کاهش محبوبیت کامپیوترهای شخصی به معنای کاهش کیفیت تولید هر یک از این شرکت ها است. هر دو شرکت انگیزه های لازم برای جبران این مسئله را دارند، اما درآمد کلی اینتل تا سال ۲۰۱۴ معادل ۵۵٫۸ میلیارد دلار ( حدود ۳۶ میلیارد پوند) بود و این شرکت در این سال معادل ۵٫۶۷ میلیارد دلار (حدود ۳٫۷ میلیارد پوند) درآمد کسب کرد. البته اینتل تمام این درآمد را فقط از فروش پردارنده های کامپیوتر و لپ تاپ کسب نمی کند. این شرکت پردازنده های گرافیکی، آداپتورهای شبکه با سیم و بی سیم، پردازنده ها و قطعات workstation و سرور و قطعات پلاس سِت آپ باکس نیز تولید می کند. اگرچه شما یک پردازنده اینتل را بر روی گوشی های هوشمند یا تبلت های متعددی نخواهید یافت، اما این شرکت بسیاری از SoC ها ( سیستم روی تراشه) را برای دستگاه های موبایل تولید می کند.
شرکت AMD حاشیه سود کمتری دارد. یکی از دلایل آن این است که در حالی که اینتل تراشه های خود را در چندین کارخانه در ایالات متحده آمریکا، ایرلند، اسرائیل و چین تولید می کند، اما AMD آخرین کارخانه تولیدی خود را در سال ۲۰۰۹ به قیمت پایین تر به فروش رساند. در حال حاضر شرکت AMD دقیقاً همانند شرکت هایARM ، VIA، MediaTek و غیره، تراشه های خود را طراحی می کند، اما تولید آن را به منابع خارجی واگذار کرده است. تولید میکرو پردازنده ها به شدت پر هزینه است و درآمد AMD در مقایسه با اینتل محدودتر است: و فقط ۵٫۵۱ میلیارد دلار (۳٫۵ میلیارد پوند) است.

Intel در مقابل AMD : تاریخچه و پیشرفت ها
هر دو شرکت تاریخچه خوبی در نوآوری دارند. اینتل با تولید پردازنده ۸۰۸۰ در سال ۱۹۷۴، تولید پردازنده های x86 را پایه گذاری کرد، به طوری که این اقدام تقریباً به مدت ۳۰ سال زیر بنای لازم برای تولید کامپیوترهای شخصی دسکتاپ را فرآهم کرد. این شرکت در زمینه فروش نیز بسیار زیرک و آگاه است: پلتفرم Centrino این شرکت در اواسط دهه ۲۰۰۰ از یک پردازنده کم مصرف، یک تراشه بی سیم و یک چیپ ست موبایل تشکیل شده بود، این پلتفرم با داشتن قدرت پردازش در سطح کامپیوترهای دسکتاپ و عمر باتری طولانی بازار را با یک سرعت طوفانی در اختیار گرفت. تغییر این شرکت از x86 به برند ” Pentium ” ( کپی رایت یک سری از شماره ها غیر ممکن بود) در نتیجه حرکت هوشمندانه روابط عمومی آن بود.
توانایی بخش بازاریابی اینتل در هزینه کردن بدون محدودیت و قدرت اندیشه بهتر نسبت به دیگران همچنان وجود دارد. موفقیت مارک تجاری Ultrabook اینتل ممکن است به طور خطرناکی به تلاش های پر خطای مایکروسافت در رابطه با ویندوز ۸ گره خورده باشد، اما این شرکت درک می کند که مصرف کنندگان به جای فرکانس های کلاک و اصطلاحات فنی دشوار دیگر به برندهای کوتاه و سر زنده نیاز دارند.
موقعیت پایین تر AMD یک مسئله ثابت و بدون تغییر است. مشاور بازاریابی شرکت Mercury Research در سال ۲۰۰۶ گزارش داد که AMD به رکورد ۲۲ درصد از سهم بازار رسیده است، اما اکنون سهم این شرکت در حدود ۱۷ درصد قرار دارد، که تا حدی به لطف تسلط این شرکت بر بازار کنسول ها است: کنسول هایXbox One و PS4 دارای پردازنده های ۸ هسته ای ” Jaguar” AMD در درون خود هستند.

مسلماً بزرگ ترین نوآوری اخیر AMD خریداری واحد GPU ( واحد پردازش گرافیکی) شرکت ATI در سال ۲۰۰۶ بوده است. این تراکنش مالی ۵٫۶ میلیارد دلاری (حدود ۳ میلیارد پوندی) AMD را همانند اینتل قادر می کرد تا تراشه های گرافیکی یکپارچه ارائه کند – این بدین معناست که GPU ها در تراشه هایی مشابه با CPU قرار دارند. نتیجه آن نیروی گرافیکی پایین تر است، اما به طور گسترده مصرف انرژی و گرمای تولیدی را کاهش می دهد. کارت های گرافیکی مجزا و گرمازا را فراموش کنید ( برای مثال، کارت گرافیکی Radeon R9 280X در سال گذشته که در نقطه اوج خود حدود ۲۵۰ وات نیرو مصرف می کرد و به دو فن خنک کننده نیاز داشت ) – شرکت AMD پی برد که آینده سیلیکون در کاهش مصرف نیرو و اندازه و به طور همزمان افزایش نیروی محاسباتی است. این روزها مردم به نیروی بیشتر نیاز ندارند: آنها طول عمر باتری بیشتر در دستگاه های قابل حمل را ترجیح می دهند.

Intel در مقابل AMD : چالش ها
حقیقت این است که همزمان با افزایش فروش دستگاه های موبایل، هم AMD و هم اینتل به خوبی آماده پاسخ گویی به نیازهای کاربران بودند. بازار کامپیوترهای شخصی دسکتاپ روند نزولی و فروش لپ تاپ روند صعودی داشت و گوشی موبایل در انتظار نوآوری جدید بود. اینتل با پلتفرم لپ تاپ Centrino خود شهرت بسیار خوبی کسب کرده بود و اگرچه رقیب آن یعنی Turion AMD با فاصله در مکان دوم قرار داشت، اما این رقابت بین آنها در جریان بود تا بازاری را بدست بیاورند که در آن پویایی، آینده دنیای کامپیوتر را رقم می زند.
اینتل با قدرت آغاز کرد. آیا netbook را به یاد می آورید؟ قبل از آن، نتیجه خرید یک لپ تاپ کمتر از ۵۰۰ پوند، داشتن یک لپ تاپ کند و بزرگ و با عمر باتری محدود بود. اولین نت بوک ها – مانند Asus Eee PC 701 که در سال ۲۰۰۷ در بریتانیا عرضه شد – زیر ۲۰۰ پوند قیمت داشتند و وزن آنها کمتر از یک کیلو بود، و بر خلاف چیزی که در رقابت های بازی های گروهی آنلاین مشاهده می شد، نیروی پردازش کافی برای اجرای نرم افزارهای امور پایه ای، – به طور عمده – نرم افزارهایی که در مرورگرهای اینترنتی اجرا می شوند، را ارائه می کرد. پردازنده درون آن چه بود؟ یک نسخه بسیار ولتاژ پایین از Celeron بی مدعا.

Netbook یک موفقیت مهم و تجاری بود و شرکت اینتل با پردازنده های Atom خود کسب درآمد می کرد. این ارزان ترین سیلیکون اینتل بود: خرید بسته های صدتایی سی پی یو های Atom برای تولیدکنندگان زیر ۳۰ دلار هزینه داشت و Netbook برای چند سال حاکم بازار بود. مصرف کنندگان خواهان کامپیوترهای کوچک و ارزان بودند و اینتل که در زمینه پردازنده های موبایلی دارای تجربه بود، کاملاً آماده پاسخگویی به این نیاز بود.
مشکل در تبلت ها ایجاد شد. استیو جابز در سال ۲۰۰۸ اشاره می کند، ” ما نمی دانیم چگونه یک کامپیوتر ۵۰۰ دلاری تولید کنیم که به درد بخور باشد”. او در زمان عرضه اولین نسل از iPad گفت، ” نِت بوک ها از هر چیزی بهتر هستند.” تیم کوک مدیر اجرایی اپل نیز با این نظر موافق بود و نت بوک ها را به عنوان ” یک تجربه کاربری نه چندان مناسب ” توصیف می کرد و بدین ترتیب مصرف کننده با iPad نیز چنین تجربه ای را خواهد داشت.
مشکل اینتل و AMD شکست آنها در پیش بینی ترجیحات و اولویت های مصرف کننده در رابطه با دستگاه های موبایل نبود. مشکل به عامل شکل و طرح مربوط می شد: در اولین روز عرضه iPad در سال ۲۰۱۰، ۳۰۰ هزار دستگاه از آن فروخته شد. اینتل و AMD با انتخاب طرح قدیمی برای لپ تاپ ها و نِت بوک ها و با سیستم عامل دسکتاپ قدیمی که با سخت افزار قدیمی x86 ساخته شده بود، مرتکب اشتباه شدند. در واقع، اینتل، مایکروسافت و HP سعی کردند تا چند سال قبل از iPad در تبلت ها موفقیت کسب کنند، اما ترکیبی از ویندوز ( یک سیستم عامل طراحی شده برای کیبورد و موس )، عمر باتری کوتاه و سخت افزار سنگین چیزی بود که هیچ کس تمایلی به استفاده از آن نداشت.

مشکل اینتل و AMD این نبود که iPad – و تبلت های بعدی مانند Sony، Samsung و غیره – به پردازنده نیاز نداشتند. مشکل این بود که آنها نیازمند یک طرح جدید بودند. و امپراطوری SoC ( سیستم روی تراشه) – که در آن تمام عملکردهای یک کامپیوتر فقط بر روی یک تراشه گنجانده می شود — قبلاً توسط پردازنده بریتانیایی یعنی ARM تصاحب شده بود.
پردازنده های ARM دارای ساختار کاملاً متفاوتی نسبت به تراشه های قدیمی مورد پسند اینتل و AMD هستند. پردازنده های RISC (مجموعه دستورات محاسباتی ساده شده) ARM از لحاظ فیزیکی ساده تر از پردازنده های x86 هستند، این بدین معناست که آنها ارزان تر بوده و انرژی کمتری مصرف می کنند. با موفقیت iPad – و شتاب گرفتن تبلت های بعد از آن — به نظر می رسید که اینتل و AMD جایگاه مهمی را از دست داده اند. به سال ۲۰۱۵ می رویم که نِت بوک دیگر وجود ندارد، و جایگزین آن تبلت های با کیفیتی هستند که عملکرد خوب و عمر باتری طولانی دارند و بسیار ارزان تر از یک لپ تاپ استاندارد هستند.

Intel در مقابل AMD : فاکتورهایی با ساختار جدید
حتی مایکروسافت نیز که متحد قدیمی سخت افزار x86 بود، بر مشکلات اینتل و AMD افزود. ویندوز RT که در اواخر سال ۲۰۱۲ عرضه شد، اولین نسخه ویندوز بود که بر روی دستگاه های دارای ARM اجرا می شد، که از لحاظ تئوری دسترسی مایکروسافت به تبلت های ارزان را فرآهم می کرد و به طور بالقوه کار اینتل را سخت تر می کرد. با این وجود، پلتفرم ویندوز RT با شکست مواجه شد: در سال ۲۰۱۳ مایکروسافت با کاهش ارزش ۹۰۰ میلیون دلاری در دستگاه های فروش نرفته ویندوز RT خود مواجه شد و اِمی هوود، رئیس مالی این شرکت اوضاع نامناسب را به خوبی درک کرده و اعلام کرد، ” ما می دانیم که باید بهتر عمل کنیم، به ویژه در دستگاه های موبایل.”

اگرچه لپ تاپ Surface Pro 3 ما را تحت تاثیر قرار داد، اما این بهترین مورد از گروهی از دستگاه های نسبتاً بد به اصطلاح ” دو در یک ” است که ظاهراً بهترین ویژگی های هر دو دستگاه را ارائه می کند: یک لحظه یک لپ تاپ کاملاً ویندوزی بود و لحظه بعد یک تبلت. مشکل این است که رابط کاربری لمسی ویندوز ۸ چندان خوب نبود و سازندگان محدودی برای آن نرم افزار تولید می کردند. اکنون، آینده مایکروسافت به موفقیت ویندوز ۱۰ وابسته است.
اما البته اینتل امیدهای خود را به مایکروسافت گره نزده است. این شرکت در نمایشگاه CES 2015 از ماژول Curie رونمایی کرد، که یک ماژول به اندازه یک دکمه برای دستگاه های قابل اتصال به بدن است. این ماژول از Quark SE SoC استفاده می کند که می تواند انرژی خود را از یک باتری سکه ای تامین کند. به دلیل شروع نسبتاً آرام اینتل در دنیای تبلت، دستگاه های قابل پوشیدن و قابل حمل، این شرکت هنوز چیزهای زیادی برای عرضه دارد.
تغییر تمرکز و توجه به بازی ها – که طبق اعلام انجمن سرگرمی های تعاملی بریتانیا ارزش آن برای اقتصاد بریتانیا حدود ۱٫۷۲ میلیارد پوند است – داستان را به طور کلی تغییر خواهد داد. البته اینتل با پردازش گرافیکی نیز سر و کار دارد، اما تخصص آن در گرافیک یکپارچه است. گرافیک یکپارچه برای لپ تاپ های کوچک ایده آل است: یک پردازنده گرافیک یکپارچه چیزی به قیمت یک لپ تاپ نمی افزاید، همچنین انرژی بیشتری مصرف نمی کند و – بر خلاف دیدگاه رایج – نیروی پردازش سه بعدی کافی برای بازی های ساده فرآهم می کند.

برای کسانی که به دنبال انجام جدیدترین بازی ها با ویژگی های گرافیکی بالاتر از جدیدترین کنسول ها هستند، کارت های گرافیکی مجزا راه حل همیشگی می باشند، و اینجا است که AMD نقش عمده ای ایفا می کند. کارت های گرافیک جدید AMD دامنه کاملی از کارت های ناشناس تر و با خنک کنندگی ضعیف تر تا جدیدترین کارت های R9 390X را پوشش می دهد، که فقط قیمت خود کارت به تنهایی در حدود ۴۰۰ پوند است. البته AMD فقط در حوزه کارت های گرافیک مجزا قدرتمند نیست. علاوه بر وجود تراشه های AMD درXbox One و PlayStation ، این شرکت تامین کننده GPU برای کنسول Wii U شرکت Nintendo نیز است. این شرکت ممکن است در توسعه پلتفرم ها حرف زیادی برای گفتن نداشته باشد، اما بازی کننده ها دلایل زیادی برای تشکر از این شرکت دارند.

Intel در مقابل AMD : کدامیک را می خرید؟
اگر شما قصد دارید تا یک کامپیوتر شخصی دسکتاپ بخرید، اکنون انتخاب بین AMD و اینتل برای شما واقعی تر از قبل شده است. اما انتخاب مثل همیشه دشوار است: از یک فروشگاه اینترنتی مشهور بازدید می کنید و با بیش از ۶۰۰ سی پی یو مواجه می شوید. اگر قیمت برای شما اهمیت زیادی داشته باشد، AMD پیشنهاد های خوبی ارائه می کند، اما اگر انتخاب شما AMD باشد بدین معنا نیست که شما خود را از قدرت محاسباتی بالا محروم می کنید: پردازنده های با کیفیت Athlon این شرکت چالش سختی برای سی پی یو های پرچمدار Core i7 اینتل ایجاد می کنند.
البته محصولات اینتل برتر هستند و در بین پردازنده های کلاس متوسط و کلاس بالا گزینه های انتخابی زیادی وجود دارد. برای محاسبات قدرتمند و روزمره تراشه Core i5 همچنان مناسب است: شما می توانید آن را به قیمت ۱۵۰ پوند و بالاتر خریداری کنید. کاربران حرفه ای تر – مانند تدوین کنندگان ویدئویی، تولید کنندگان انیمیشن یا کسانی که واقعاً خواهان کسب مقام بالا در رقابت های SETI@home (جستجوی هوش مصنوعی) هستند، می توانند تراشه های Core i7 اینتل را انتخاب کنند.